Σημείωμα Σκηνοθέτη

Η ολοκλήρωση του έργου προσδίδει στην ομαδική προσπάθεια ένα χαρακτήρα στοιχήματοςκαι αναμονής για το μοίρασμα με το κοινό.. Ένα έργο που μας χαρίστηκε από τον Τσιμάρα Τζανάτο με αρχική έμπνευση την ταινία του Fatih Akin Gegen Die Wand. Με μεγάλη αγωνία παρέλαβα το κείμενο που στη συνέχεια θα το τροφοδοτούσαν τα κείμενα που παρήγαγαν οι ηθοποιοί στις πρόβες. Κάθε μέρα, γύρω απ’το τραπέζι δεχόμασταν τα δώρα-κείμενα. Οι πρόβες τρέχουν. Κι εγώ αναρωτιέμαι, βασανίστηκα…Ο ερωτισμός είναι μια διαδικασία που αναγκαστικά εξαντλείται, ολοκληρώνεται στην πορεία προς την κατάκτηση του ερωτικού αντικειμένου ή την οριακή αναμέτρηση με τον άλλον, τον ξένο. Η αναμονή παρατείνεται, καθώς και η διεκδίκηση του Έρωτα, της Ελευθερίας, της Σεξουαλικότητας, της Παρενδυσίας, του Διαφορετικού. Θα δείξει…Την αφιερώνω στους μαθητές μου.

 

Σημείωμα Συγγραφέα

Σαν- να υπάρχει ένα ζώο μέσα μας.

Το κουβαλάμε.

Και μας κουβαλάει.

Σαν- εκ γενετής.

 

Ο καθένας μας και διαφορετικό.

Άλλος Ποντίκι. Άλλος Πάνθηρας. Άλλος Φίδι…

Το δικό μου είναι Κυνηγόσκυλο.

Και Καρχαρίας,

Μαζί.

Οσφραίνεται το αίμα της ζωής και τρέχει να το μυρίσει.

Να επαληθεύσει τη συγγένεια δηλαδή.

Μέσα από τη διαφορά.

 

Αυτό μας κάνει να συναντιόμαστε.

Να ερωτευόμαστε.

Να αγαπάμε.

Να μισούμε.

Ανθρώπους. Πράγματα. Στιγμές.

Έργα. Βιβλία. Ταινίες…

 

Αυτή είναι η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω στο ερώτημα:

«Γιατί ένα έργο με αφορμή το « Μαζί Ποτέ» του Φατίχ Ακίν;»

Γιατί οσμίστηκα μια συγγένεια.

 

Θα μπορούσα να έχω αλλάξει τα ονόματα των ηρώων.

Τον αρχικό τίτλο.

Να «κρύψω» τις αναφορές.

 

Να μην αναγνωρίζεται η όποια καταγωγή.

Συμβαίνει. Πάντα συνέβαινε. Συστατικό τής όποιας «δημιουργίας».

Από καταβολής λόγου. Και Κόσμου.

Απλώς. Σήμερα το ξέρουμε. Και το λέμε.

Αυτό εξηγώ κι εγώ.Το αυτονόητο.

 

Με χαρά κιόλας.

Ότι αυτό που είναι, ότι πιο δικό μου, προέρχεται.

Από άλλον. Από άλλους.

 

Για να απευθυνθεί σε άλλους.

 

Αλλά.

Ότι είναι να ειπωθεί το λέει το έργο.

Και η παράσταση.

Τελικά.