Πλατφόρμα αναγνώσεων σύγχρονων έργων
Γ’ κύκλος δραματουργίας
10-16 Ιουνίου 2014
Πρωτοβουλία και συντονισμός: Τζωρτζίνα Κακουδάκη, Δήμητρα Κονδυλάκη, Έλλη Παπακωνσταντίνου
Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη (DameBlanche)
Παίζουν: Χρύσα Καψούλη, Τσιμάρας Τζανάτος, Ζωή Μαντά και Σπύρος Βάρελης
Στο θεατρικό έργο «Ο Ορφέας στον Άδη» του Τένεσι Ουίλλιαμς, η Αφροδίτη είναι ο έρωτας με γυναικείο φύλο. Αλλά οι Αφροδίτες του, είναι σαν αυτή της Μήλου: έχουν κομμένα χέρια… Οι ηρωίδες του βασανίζονται από τον έρωτα: Ζουν σε έναν κόσμο όπου ο έρωτας είναι υπό διωγμόν. Μέσω των γυναικείων προσωπικοτήτων στα έργα του, ο Αμερικανός συγγραφέας μίλησε για την Αφροδίτη με τον πιο απόλυτο και ευκρινή τρόπο. Οι δικές του Αφροδίτες είναι καιόμενες βάτοι.
«Πώς να μιλήσεις με δυο γλώσσες στο στόμα σου…»,
Τένεσι Ουίλλιαμς (Ο Ορφέας στον Άδη)
Το ART / EUROPEAN ANIMATION CENTER και το ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, συνδιοργανώνουν το project «ΑΦΡΟΔΙΤΗ 2012: Ιεροί και Βέβηλοι Καθαρμοί» στο Λουτρό των Αέρηδων, παράρτημα του Μ.Ε.Λ.Τ., στην Πλάκα, Αθήνα, από 12 Δεκεμβρίου 2012 έως 30 Απριλίου 2013, με αφορμή την ανάληψη της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. από την Κυπριακή Δημοκρατία, για το Β’ Εξάμηνο του 2012.
Περισσότεροι από 50 έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες με αφορμή τον μύθο της θεάς Αφροδίτης, προσεγγίζουν την περιπέτεια του ανθρώπινου σώματος, ως πάσχον ιστορικό υποκείμενο, χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα εργαλεία της τέχνης τους: λόγο, χρωστήρα, σμίλη, pixel, νότες.
Η Αφροδίτη στον Άδη [Μια performance στο ΛΟΥΤΡΟ ΤΩΝ ΑΕΡΗΔΩΝ]
Ιδέα/Σύλληψη/Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη
Θεατρολόγος/Βοηθός Σκηνοθέτη: Ζωή Μαντά
Μουσική Επιμέλεια: Τσιμάρας Τζανάτος
Ερμηνευτές: Σπύρος Βαρέλης, Μαρία Φρουδαράκη, Μαρία Ριζιώτη, Έλενα Κανίδου
Τραγούδι: Χριστίνα Ασημακοπούλου
Χορός: Δήμητρα Χαραλάμπους
Φιλική Συμμετοχή: Michele Valley
Τσέλο: Αλέξανδρος Γκόνης
Το δέντρο. Το κέντρο του κόσμου. Η axis mundi. Και γύρω του δύο περιθωριακοί –ή μήπως όχι;- τύποι, αλληλοσυμπληρούμενοι, να δένουν τη ζωή τους και την ύπαρξή τους γύρω από αυτό. Κάθε ένας από αυτούς το βλέπει σε διαφορετική θέση, το δέντρο όμως είναι εκεί. Είναι αληθινό ή απομίμηση; Υπάρχει ή είναι αποκύημα της φαντασίας τους;
Α. Πάντως, αν κάποιος θελήσει να μας κουνήσει από δω, εμείς θα μείνουμε ακούνητοι. Ακίνητοι. Στύλος. Σύμφωνοι;
Β. Μην το συζητάς.
A. Όχι, γιατί μερικές φορές άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε.
Β. Δεν μιλάμε για μας.
Α. Σωστό. Δεν μιλάμε για μας! Εμείς λοιπόν θα μείνουμε στύλος. Το πολύ πολύ να κλείσουμε το μάτι.
Οι δύο ήρωες δέχονται –στο πλαίσιο μιας ημέρας- μια ασταμάτητη βροχή επισκέψεων. Και ενώ για άλλους οι επισκέψεις αυτές είναι ενέσεις της καθημερινότητας –βίαιες διακοπές που επιχειρούν να ραγίσουν τον δικό τους κατασκευασμένο κόσμο-, για άλλους αποτελούν αρχετυπικές φιγούρες, με τον δικό τους ρόλο στο ταξίδι των δύο ηρώων. Ένα ταξίδι που όσο κι αν μοιάζει να έχει βαλτώσει γύρω από το δέντρο, συνεχίζεται πνευματικά, όσο εκείνοι αναρωτιούνται, επιζητούν και αποζητούν. Έστω και ο ένας τον άλλον.
Χρύσα Καψούλη
Το Δέντρο της Μαρίας Λαϊνά
(Αναγνώσεις Εθνικού Θεάτρου, καλλιτεχνική επιμέλεια: Σίσσυ Παπαθανασίου)
Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη
Θεατρολόγος- βοηθός Σκηνοθέτη: Ζωή Μαντά
Ζωντανή Μουσική: Απόστολος Λεβεντόπουλος
Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Άση Δημητρολοπούλου
Παίζουν: Βασίλης Βασιλάκης, Στράτος Τζώρτζογλου, Σπύρος Βάρελης, Μαρία Ριζιώτη
Ένας άντρας διχασμένος ανάμεσα στη δίνη του σεξ και την αγάπη… ένα άτομο εγκλωβισμένο σε ρόλους, επαναδημιουργείται…ένα άτομο υπό συνεχή κατασκευή…
ΚΕΙΜΕΝΟ: Nina Rapi /ΝΙΝΑ ΡΑΠΗ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ/ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ: Chryssa Kapsouli/ ΧΡΥΣΑ ΚΑΨΟΥΛΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ/Performer: Zoe Manda/ ΖΩΗ ΜΑΝΤΑ
Performer: Spiros Varelis/ΣΠΥΡΟΣ ΒΑΡΕΛΗΣ
Η Χρύσα Καψούλη παρουσιάζει τον Ευαγγελισμό της Κασσάνδρας του Δημήτρη Δημητριάδη, μια spoken word performance πάνω σε ένα μονόπρακτο βαθιά ανθρώπινο που ανατρέπει το μύθο της Κασσάνδρας, ταξιδεύοντας το πρόσωπό της στο σήμερα.
Η Κασσάνδρα αποτελεί το πρόπλασμα τής ξένης, όχι μόνο γιατί έρχεται από μια άλλη χώρα, αλλά κι επειδή η μαντική της ιδιότητα την τοποθετεί αυτομάτως σ’ ένα άλλο επίπεδο, κυρίως την θέτει απέναντι στους άλλους στους οποίους απευθύνει τις προβλέψεις της. Στο πρόσωπό της συναντιέται το πρόβλημα της καταγωγής και της γλώσσας, δύο κρίσιμων χαρακτηριστικών για την αποδοχή και την ένταξη.
Στον «Ευαγγελισμό», αυτά τα δύο στοιχεία δοκιμάζονται ριζικά από την ανατρεπτική δύναμη τού πόθου. Εδώ, η Κασσάνδρα αναλαμβάνει η ίδια την διαπραγμάτευση τού προσωπικού της μύθου, που την θέλει ανέραστη και εχθρική προς την ερωτική προσφορά, και ανασκευάζει τελείως την γνωστή και καθιερωμένη εικόνα της. Γίνεται το αντίθετό της.
Η απόρριψη τού έρωτα που ένιωθε ο Απόλλωνας γι’ αυτήν, απόρριψη για την οποία εκείνος την καταράστηκε να μαντεύει την αλήθεια αλλά να μην γίνεται από κανέναν πιστευτή, σταματά για να πάρει τη θέση της η απόλυτη παράδοση στο ερωτικό πάθος τού άντρα που, με την ανταπόκριση αυτή, την κάνει γυναίκα.
Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει στην Κασσάνδρα, παίρνει, μέσα από τα λόγια της κι από τον τρόπο με τον οποίο αφηγείται την μεταστροφή της, πολύ ευρύτερες διαστάσεις: γίνεται μία παράφορη εξαγγελία υπέρ τής ερωτικής προσφοράς στην οποία η Κασσάνδρα αποδίδει τον καταλυτικό ρόλο για την επίτευξη μιάς ριζικής τομής. Η ιστορία τής ανθρωπότητας χωρίζεται σ’ ένα πριν την προσφορά και σ’ ένα μετά απ’ αυτήν.
Το προσωπικό πριν της Κασσάνδρας είναι το πριν όλων των ανθρώπων, και το προσωπικό της μετά είναι το μετά όλων των ανθρώπων. Το καταδικασμένο πριν και το αναγεννητικό μετά γίνονται τα δύο άκρα όπου ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βρεθεί αλλά και όπου μπορεί να επιλέξει ποιο από τα δύο θα ακολουθήσει. Έτσι, η μικρασιάτισσα Κασσάνδρα, μέσα από τη ζωή και τις επιλογές της, διακηρύσσει την ολική επικράτηση της προσφοράς και της αποδοχής του πόθου στην ζωή του κάθε ανθρώπου.
Το έργο παρουσιάστηκε πρώτη φορά στην 3η Συνάντηση Νέων Δημιουργών που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της XIV ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ στο Υπαίθριο Θέατρο (2η Σκηνή) στους Δελφούς (10/7/2009) καθώς και στα 44α Δημήτρια Θεσσαλονίκης (16-18/10/2009). Ένα απόσπασμα του έργου παρουσιάστηκε στο πλαίσιο των δράσεων Μανιφέστα της Κολεκτίβα Ομόνοια για την επανεκκίνηση του Θεάτρου Εμπρός με στόχο την δημιουργική πρακτική και την ανάπτυξη της καλλιτεχνικής δραστηριότητας (4/2/2013).
Κείμενο: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Χρύσα Καψούλη
Μουσική Σύνθεση: Μιχάλης Δέλτα
Κοστούμι-Visual Design: Αντώνης Βολανάκης
Θεατρολόγος-Βοηθός Σκηνοθέτη: Ζωή Μαντά
Διεύθυνση Παραγωγής: Γιάννης Γκουντάρας
Παραγωγή: DameBlanche