Ιθάκη

Μετά τον «Oδυσσέα», που παρουσιάστηκε στο Κ.Θ.Β.Ε. στα πλαίσια του έργου «Ονείρου Οδύσσεια» (2004), ο Δημήτρης Δημητριάδης επανέρχεται με έναν καινούργιο μονόλογο-επίλογο, την «Iθάκη» (2006). Με αυτόν τον τρόπο δίνει και το τέλος της πλανώμενης αφήγησης του περιπλανώμενου «περφόρμερ –απατεωνίσκου» Oδυσσέα.
Η «Ιθάκη» του Δημήτρη Δημητριάδη προσωποποιείται και, αποκτώντας τη δύναμη του λόγου, διασχίζει ακράτητη τις συμβάσεις και τις προκαταλήψεις των μύθων. Εισβάλλει σαν πρόσωπο στην Ιστορία, ενώνοντας το «μυθικό» της βίωμα με το βίωμα χιλιάδων ανθρώπων που βρέθηκαν στην ίδια θέση. Γνωρίζει τον κοινό τόπο όλων των ανθρώπων, τον πόνο. Αναλαμβάνει να τον κουβαλήσει σαν διαμαρτυρία.
Η μοίρα του Οδυσσέα είναι να επιστρέφει, η μοίρα της Ιθάκης είναι χωρίς φωνή να περιμένει. Το τέλος της αναμονής, που πραγματεύεται το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, είναι στην ουσία η ερωτική ιστορία μιας γυναίκας που μπορεί να είναι μια κοινή θνητή, μια έκπτωτη βασίλισσα, το έδαφος της γης ή μια χώρα.

Ιθάκη του Δημήτρη Δημητριάδη

Σκηνοθεσία: Σοφία Καρακάντζα

Ερμηνεία: Χρύσα Καψούλη

Μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας

Εικαστικό Περιβάλλον: Μαρία Κονομή

Φωτογραφία-προβολές: Κώστας Παπαντωνίου

Διεύθυνση Παραγωγής: Γιάννης Γκουντάρας

Παραγωγή: DameBlanche