Το δέντρο. Το κέντρο του κόσμου. Η axis mundi. Και γύρω του δύο περιθωριακοί –ή μήπως όχι;- τύποι, αλληλοσυμπληρούμενοι, να δένουν τη ζωή τους και την ύπαρξή τους γύρω από αυτό. Κάθε ένας από αυτούς το βλέπει σε διαφορετική θέση, το δέντρο όμως είναι εκεί. Είναι αληθινό ή απομίμηση; Υπάρχει ή είναι αποκύημα της φαντασίας τους;

Α. Πάντως, αν κάποιος θελήσει να μας κουνήσει από δω, εμείς θα μείνουμε ακούνητοι. Ακίνητοι. Στύλος. Σύμφωνοι;

Β. Μην το συζητάς.

A. Όχι, γιατί μερικές φορές άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε.

Β. Δεν μιλάμε για μας.

Α. Σωστό. Δεν μιλάμε για μας! Εμείς λοιπόν θα μείνουμε στύλος. Το πολύ πολύ να κλείσουμε το μάτι.

Οι δύο ήρωες δέχονται –στο πλαίσιο μιας ημέρας- μια ασταμάτητη βροχή επισκέψεων. Και ενώ για άλλους οι επισκέψεις αυτές είναι ενέσεις της καθημερινότητας –βίαιες διακοπές που επιχειρούν να ραγίσουν τον δικό τους κατασκευασμένο κόσμο-, για άλλους αποτελούν αρχετυπικές φιγούρες, με τον δικό τους ρόλο στο ταξίδι των δύο ηρώων. Ένα ταξίδι που όσο κι αν μοιάζει να έχει βαλτώσει γύρω από το δέντρο, συνεχίζεται πνευματικά, όσο εκείνοι αναρωτιούνται, επιζητούν και αποζητούν. Έστω και ο ένας τον άλλον.
Χρύσα Καψούλη

Το Δέντρο της Μαρίας Λαϊνά

(Αναγνώσεις Εθνικού Θεάτρου, καλλιτεχνική επιμέλεια: Σίσσυ Παπαθανασίου)

Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη

Θεατρολόγος- βοηθός Σκηνοθέτη: Ζωή Μαντά

Ζωντανή Μουσική: Απόστολος Λεβεντόπουλος

Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Άση Δημητρολοπούλου

Παίζουν: Βασίλης Βασιλάκης, Στράτος Τζώρτζογλου, Σπύρος Βάρελης, Μαρία Ριζιώτη