Το Αγγέλων Βήμα και η Χρύσα Καψούλη παρουσιάζουν για δεύτερη χρονιά λόγω επιτυχίας, την παράσταση «Άγριες Νότες» της Νίνας Ράπη, στο θέατρο Αγγέλων Βήμααπό την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη για 12 μόνο παραστάσεις.

Οι «Άγριες Νότες» παρουσιάζονται στα πλαίσια του 2ου Φεστιβάλ Διαρκείας Ελληνικού Θεατρικού Έργου 21ου Αιώνα, που διοργανώνεται από την συγγραφέα Λεία Βιτάλη (ως Καλλιτεχνικά Υπεύθυνη) και το Αγγέλων Βήμα και συνεχίζει την πορεία του για τη στήριξη του σύγχρονου Ελληνικού έργου και τη γνωριμία του με το κοινό.

Λίγα λόγια για την παράσταση:
Μια πολιτική δολοφονία γίνεται αφορμή να ενεργοποιηθούν οι πιο σκοτεινοί μηχανισμοί του συστήματος. Μια συναυλία διακόπτεται. Οι ζωές κάποιων ανθρώπων ανατρέπονται. Μια τραγουδίστρια και ένας μαρμαράς-γλύπτης συλλαμβάνονται ως εξιλαστήρια θύματα. Ένα πείραμα έχει δρομολογηθεί: η ζωή θα είναι πια υπό έλεγχο. Ένας χώρος απομόνωσης, κάμερες, μικρόφωνα, τα πειραματόζωα υπό συνεχή παρακολούθηση και τα πάντα μετατρέπονται σε ένα σκληρό ριάλιτι σόου. Παρουσιάστρια αυτού του σόου, μια φίλη που γίνεται εχθρός και ένας φύλακας, γρανάζι της εξουσίας, που από θύτης μεταστρέφεται σταδιακά σε θύμα. Οι Θεατές του θα γίνουν μάρτυρες των πιο σκληρών τεχνικών αναμόρφωσης, σε αυτό το πείραμα-μάθημα, για όλους όσους τυχόν παρεκκλίνουν. Σε ένα κόσμο φωτισμένο άπλετα, για να μη φαίνεται τίποτα, σε μια κοινωνία που όλα γίνονται θόρυβος, για να μην ακούει κανείς κανέναν, η λύτρωση θα έρθει από το σκοτάδι. Και την Σιωπή. Την εκκωφαντική Σιωπή.

Άγριες Νότες της Νίνας Ράπη

Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη / DameBlanche
Βοηθός σκηνοθέτη/Θεατρολόγος: Ζωή Μαντά
Μουσική: Nalyssa Green
Βίντεο παράστασης: Μάρκος Χολέβας
Σκηνικός χώρος: Τόλης Τατόλας
Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη

Οργάνωση παραγωγής: Αριστοτέλης Σομπότης σε συνεργασία με την PLAYROOM

ΔΙΑΝΟΜΗ
Μαρμαράς: Λευτέρης Παπακώστας
Φύλακας: Τσιμάρας Τζανάτος
Αντικαταστάτρια: Βάλια Παπαχρήστου
Δανάη Χ: Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη

Στο βίντεο-φιλμ της παράστασης εμφανίζεται φιλικά ο Κώστας Μπάρας
Φωτογραφίες: Μαρία Αλβανού
Hair & Make up Styling: Σπύρος Βάρελης

Teaser παράστασης :
https://www.youtube.com/watch?v=fKAv-ys2W7E

Μια ιστορία παλιά, ξεχασμένη σχεδόν, αλλοιωμένη από την πραγματικότητά της μέσα στους αιώνες. Στα λευκά κελιά χάνεται η αίσθηση του χρόνου. Το παρελθόν προβάλλεται σ’ένα επιμηκυμένο παρόν που ανακυκλώνεται το ίδιο, μέχρις ότου καταργηθεί από την καταστροφική ενέργεια. Ποια είναι αυτή η γυναίκα η έγκλειστη στο λευκό κελί, όταν την “συναντούν” οι εικόνες του παρελθόντος, όταν την “συλλαμβάνουν” τα media;

Υλικό Μήδεια του Heiner Müller

Σύνθεση-σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη

Σκην.χώρος, multimedia: Άρης Προδρομίδης

Μουσική Σύνθεση: Δημήτρης Αδάμ

Χορογραφία: Βασίλης Τασιούλας

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Μήδεια: Χρύσα Καψούλη

Ιάσων: Βασίλης Τασιούλας

Αοιδός (κορίτσι με τσέλο): Κατερίνα Ανδριανάκη

“Η Γυναίκα της Ζάκυθος” του μεγάλου Έλληνα ποιητή ξαναδιαβάζεται με έναν “αιρετικό” τρόπο, συμβατό με τη γραφή του έργου. Λιτή παράθεση σκηνικών αντικειμένων: ένας τηλεβόας, μια περούκα, ένα κοστούμι συμβάλλουν στις σκηνικές μεταμορφώσεις του performer καθώς αυτός υποδύεται όλα τα πρόσωπα του έργου, με αναφορές σε αρχετυπικές μορφές θεάτρου (αρχαίο δράμα, θέατρο μάσκας, physical theatre). Επίσημη πρεμιέρα 5/7/2002 στην Τζακάρτα της Ινδονησίας στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Jak-Art 2002.

Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη

Επί σκηνής: Γιάννης Τσορτέκης

Μουσική: Δημήτρης Αδάμ

Περούκα: Αριστείδης Σιωζόπουλος

Γλυπτό: Γιώργος Χαϊδόπουλος

Υπεύθυνη Θεατρολόγος: Ανδρονίκη Τασιούλα

Οργάνωση Έργου: Βασίλης Τασιούλας

Φωτογραφίες: Κώστας Παπαντωνίου

Performance – ποίημα, εμπνευσμένο από το έργο – η/μια ηρωίδα της Marguerite Duras σε μια παράσταση δωματίου, όπου η παραγωγή της κίνησης, της μουσικής, της δράσης, γίνεται μέσα από τη λιτή συνύπαρξη δύο σωμάτων… μία γυναίκα μόνη, ένας άνδρας τυχαίος στη ζωή της, μνήμες, με βλέμμα στο μέλλον… αναδρομή στο παρελθόν. Προσωπική σύνθεση.

Σύνθεση – Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη

Ερμηνεία: Ευανθία Σωφρονίδου

Μουσική Σύνθεση: Δημήτρης Αδάμ

Ευγενική Συμμετοχή: Γιάννης Χαρίσης

Υπεύθυνη Θεατρολόγος: Ανδρονίκη Τασιούλα

Τεχνική Επιμέλεια: Βασίλης Τασιούλας

Φωτογραφίες: Κώστας Παπαντωνίου

“Στα μάτια υπάρχει το χαμόγελο και ανάμικτα μια απεγνωσμένη θλίψη και τα δάκρυα της βραδιάς.” Ήθελα να μιλήσω για τον έρωτα, γι’αυτό διάλεξα την Duras. Υπήρξε η έμπνευσή μου γιατί είναι μοναδική στον τρόπο της όταν μιλάει γι’αυτόν. Λειτούργησα στο να φτιάξω την ιστορία μου μ’έναν τρόπο αρχιτεκτονικό, γεωμετρικό. Εμπνεύστηκα από το ρυθμό του κειμένου για να βρω τη μουσική της παράστασής μου. Η ερωτική πράξη βρίσκεται παντού, όσο απουσιάζει από τα πρόσωπά μου. Η απελπισία τους είναι απτή. Η έκφραση βασίζεται στη χειρονομία. Τα πρόσωπα μας διαφεύγουν. Ο τρόμος τους μας τρομάζει κι εμάς τους ίδιους. Το ζευγάρι είναι μόνο του. Όσο μέσα στους άλλους, τόσο πιο πολύ μόνο του. Η ψευδαίσθηση ότι θα αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα δεν υπάρχει. Όταν μιλάμε για μοναχικούς ανθρώπους τους βρίσκουμε εκεί, μέσα στο ζευγάρι. …ήχος της θάλασσας, σαν το δωμάτιο να είναι δίπλα, μέσα στη θάλασσα. Ακολούθησα τις κινήσεις της θάλασσας στην ιστορία μου. Η θάλασσα αποτραβιέται, έρχονται τα κύματα, όπως είχε πει η Duras. Οι άνθρωποι έρχονται και ξαναφεύγουν. Τα πρόσωπα του έργου μου ζουν το μαρτύριο της ύπαρξής τους.

[Αφιερωμένο στη μνήμη του Βασίλη, που έφυγε από κοντά μας και έγινε καπνός…]

Σύνθεση – Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη

Μουσική Σύνθεση: Δημήτρης Αδάμ

Σκηνικός Χώρος: Γιώργος Χαϊδόπουλος

VOICE-OFF: Χρύσα Καψούλη

Φωνητικά: Ευανθία Σωφρονίδου

Lola 1: Ευανθία Σωφρονίδου

Lola 2: Αριάδνη Μίκου

Lola 3: Κατερίνα Λιανά

Εκείνος: Ευάγγελος Μανιτάκης

Υπεύθυνη Θεατρολόγος: Ανδρονίκη Τασιούλα

Βοηθός Σκηνοθέτη: Alfonso Calderon

Σχεδιασμός Φωτισμού: Σοφία Καρακάντζα

Φωτογραφίες: Κώστας Παπαντωνίου

Υπεύθυνος Παραγωγής: Βασίλης Τασιούλας

Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Ηλιάδου

Ένα θεατρικό έργο, με θέμα τα όνειρα, που βασίζεται στη σύνθεση επτά πρωτότυπων κειμένων γνωστών νεοελλήνων συγγραφέων.

Βασικό θεατρικό πρόσωπο της παράστασης: «η συγγραφέας». Οι χαρακτήρες του έργου κι οι ιστορίες τους γεννιούνται μέσα από τις δικές της διαδρομές στον χάρτη των ονείρων. Εφτά διαφορετικές ονειρικές καταστάσεις ζωντανεύουν επί σκηνής, αποκαλύπτοντας στο θεατή τις εικόνες ενός μυστικού κόσμου.

Ο ροκ σταρ Μπόνο στα όνειρα μιας γυναίκας που κοιτάζει τον κόσμο από την πλευρά των ηττημένων, στο «Γυναικείο Γυμνό» της Έλενας Πέγκα. Τα πραγματικά όρια στο χάρτη μιας πόλης, στους «Υπνοβάτες» της Ρούλας Αλαβέρα. Η βαθύτερη σχέση ενός γιού με τον πατέρα του, στα «Δύο Όνειρα» του Θεόδωρου Γρηγοριάδη. Το όνειρο της διαφυγής στον τσεχωφικό «Αντρέϊ στα Χρυσάνθεμα» του Άκη Δήμου. Η λαχτάρα της επιστροφής στην Ιθάκη του Ομηρικού Οδυσσέα που μετατρέπεται σε εφιάλτη, στον «Οδυσσέα» του Δημήτρη Δημητριάδη.
Η σύγκρουση της ενηλικίωσης με τον εφηβικό μας εαυτό, «Στο όνειρο» της Μαρίας Πάουελ αλλά και όνειρα της συγγραφέας αντιμέτωπα με την πραγματικότητα, στους «Εραστές δίπλα», της Μαρλένας Πολιτοπούλου. Τέλος η «Έξοδος» του Τσιμάρα Τζανάτου προτρέπει το θεατή να κάνει το ταξίδι στον κόσμο του ονείρου με τα δικά του παπούτσια.

Έξι ηθοποιοί, δύο μουσικοί και δύο χορευτές συνυπάρχουν επί σκηνής, σε μια σύνθετη παραγωγή που συνδυάζει το λόγο με την κίνηση, τη θεατρική πράξη με το χορό και την εικόνα με τη μουσική. Ο ασπρόμαυρος κόσμος των ονείρων γίνεται θεατρική πραγματικότητα μπροστά στην εικαστική σύνθεση που έχει φτιάξει ειδικά για την παράσταση ο ζωγράφος Χρήστος Αλαβέρας.

«Ονείρου Οδύσσεια», μια συμπαραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου χορού και άλλων τεχνών «DameBlanche» και του Κ.Θ.Β.Ε που φιλοξενείται στο Φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Σύνθεση-Σκηνοθεσία & Χορογραφία: Χρύσα Καψούλη

Μουσική σύνθεση: Δημήτρης Καμαρωτός

Σκηνικά-κουστούμια: Ερωφίλη Πολιτοπούλου

Εικαστική σύνθεση: Χρήστος Αλαβέρας

Φωτισμοί: Σοφία Καρακάντζα

Δραματουργική επιμέλεια: Βαγγέλης Μανιτάκης

Βοηθός χορογράφου: Κυριάκος Χατζηιωάννου

Multi-Media Εγκατάσταση: Άντα Λιάκου

Βοηθός σκηνοθέτη: Φωτεινή Αθανασιάδου

Οργάνωση παραγωγής: Δάφνη Μουστακλίδου

Βοηθός. Οργ. Παραγωγής: Άρης Σομπότης

Φωτογραφικό υλικό: Κώστας Παπαντωνίου

Ερμηνευτές: Αθηνά Αλεξοπούλου, Αικατερίνη Ανδριανάκη, Γιάννης Γκουντάρας, Σοφία Καρακάντζα, Ευάγγελος Μανιτάκης, Ορέστης Μεσοχωρίτης

Χορευτές: Φάνια Γρηγορίου, Κυριάκος Χατζηιωάννου

Μουσικοί: Φαίη Αναγνωστοπούλου, Τηλέμαχος Μούσας

Οι γάτες έχουν επτά ζωές, μια σύγχρονη παράσταση ανεβαίνει την Πέμπτη 17 Μαρτίου στο Θέατρο Σοφούλη, από την Εταιρεία Θεάτρου χορού και άλλων τεχνών DameBlanche σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε Θεσσαλονίκης. Ένα θεατρικό έργο της Τζένυ Έρπενμπεκ – που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα- σε σκηνοθεσία της Χρύσας Καψούλη.
Η Τζένυ Έρπενμπεκ θεωρείται από τα πιο δυναμικά ονόματα της σύγχρονης θεατρικής και λογοτεχνικής γερμανικής σκηνής. Σπούδασε Θεατρικές Επιστήμες και Σκηνοθεσία Μουσικού Θεάτρου. Υπήρξε μαθήτρια του Heiner Muller. Από το 1991 σκηνοθετεί παραστάσεις όπερας και θεάτρου. Ζει στο Βερολίνο όπου εργάζεται ως συγγραφέας και σκηνοθέτης. Το μυθιστόρημά της Η ιστορία του γερασμένου παιδιού μεταφράστηκε το 2004 στα ελληνικά. Οι Γάτες Έχουν Επτά Ζωές είναι το πρώτο της θεατρικό έργο, που δημοσίευσε το 2000. Πήρε εγκωμιαστικές κριτικές και παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία στο Βερολίνο αλλά και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας.
Βασικά θεατρικά πρόσωπα της παράστασης: η Α και η Β, δύο γυναίκες σε ένα αδιάκοπο παιχνίδι αλλαγής ρόλων. Η μητέρα και η κόρη, η κυρία και η υπηρέτρια, η ντίβα και η θαυμάστρια, η σύζυγος και η ερωμένη. Διαδοχικές σκηνές θηλυκών μονομαχιών αφηγούνται την ιστορία δύο γυναικών, που είναι συγχρόνως πολλές γυναίκες μαζί. Θέσεις δύναμης και αδυναμίας, προσφοράς και ζήτησης, απόρριψης και εκμετάλλευσης, εξάρτησης και εμπιστοσύνης, είναι οι πόλοι που έλκουν τις δύο γυναίκες που είναι στην ουσία οι διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος.

Γυναίκες αντιμέτωπες μεταξύ τους και την ίδια στιγμή αλληλέγγυες. Διαφορετικές στις αντιδράσεις τους κι όμως τελικά ίδιες. Οικεία πρόσωπα που παίρνουν μορφή, βάζοντας τη μάσκα του θεάτρου και ξαναερμηνεύοντας στιγμές από τη ζωή μας. Όλα αυτά, μέσα σ’ένα τερέν ανθρώπινων σχέσεων που στήνεται για τις ανάγκες της παράστασης, με τον άντρα να είναι πάντα παρών και συγχρόνως απών, λειτουργώντας σαν σύμβολο. Όσο για την κορύφωση της κάθε σκηνής δεν είναι παρά η αρχή της επόμενης, υπενθυμίζοντάς μας, όπως κι ο τίτλος, πως οι γάτες είναι εφτάψυχες.

Έντονες αιχμές αλλά και μαύρο χιούμορ ξεδιπλώνουν μια παράσταση που παίζει με την πραγματικότητα και την υπέρβασή της. Η γραφή της Τζένυ Έρπενμπεκ επίμονη, σκιαγραφεί με γρήγορο ρυθμό παραλλαγές της ανθρώπινης συμπεριφοράς, στις οποίες δεν τηρούνται τα προσχήματα, ούτε εξωραΐζονται οι καταστάσεις. Η διεισδυτική της ματιά σε συνδυασμό με τη δεξιοτεχνία και το ανεπιτήδευτο της πένας της περιγράφουν όλες τις μορφές των ανθρώπινων σχέσεων με τρόπο αποκαλυπτικό, εμπλέκοντας συναισθηματικά τον θεατή σ’αυτό το παιχνίδι των ρόλων.

Οι Γάτες Έχουν Επτά Ζωές της Jenny Erpenbeck

Μετάφραση: Τατιάνα Λιάνη

Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη

Σκηνικά –Κουστούμια: Ερωφίλη Πολιτοπούλου

Μουσική: Τηλέμαχος Μούσας

Φωτισμοί: Σοφία Καρακάντζα

Ερμηνευτές: Χρύσα Καψούλη, Κατερίνα Ανδριανάκη Ορέστης Μεσοχωρίτης

Διεύθυνση Παραγωγής: Γιάννης Γκουντάρας

Παραγωγή: DameBlanche

Η μετουσίωση του θεατρικού λόγου του Δημήτρη Δημητριάδη σε gig, κοινώς “live” στην “slang” των μουσικών.
Μία “Spoken Word” περφόρμανς υψηλών προδιαγραφών, που αποτελεί την συναυλιακή εκδοχή της παράστασης «Ιθάκη», η οποία παρουσιάστηκε στο θέατρο «Θησείον» στην Αθήνα, στο Φεστιβάλ Νάξου, στον ΜΥΛΟ-Θεσ/νίκη, καθώς και στον αρχαιολογικό χώρο Λουτρά «Παράδεισος» στη Θεσσαλονίκη, με τρεις επί σκηνής μουσικούς να δημιουργούν δρώμενο μέσω του σκηνικού και ηχητικού διαλόγου των μουσικών οργάνων τους που περιλαμβάνουν από παραδοσιακά όργανα της Αυστραλίας και Βραζιλίας έως και τα θορυβικά περιβάλλοντα του ηλεκτρονικού υπολογιστή και τις άλλοτε τραχείς άλλοτε μελωδικές γραμμές της μεταλλαγμένης ηλεκτρικής κιθάρας.
Ήχοι που συνδιαλέγονται με το κείμενο και την εκφορά του λόγου από την, σχεδόν οπερετική, εικονοκλαστική με παραπομπές σε γερμανικό καμπαρέ Χρύσα Καψούλη .
To “GIG-Ιθάκη” ήταν υποψήφιο για βραβείο από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής το 2006.

GIG ΙΘΑΚΗ 2007

Σκηνοθεσία: Σοφία Καρακάντζα

Ερμηνεία: Χρύσα Καψούλη

Μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας

Didjeridu: Δαυίδ Οικονόμου

Ντραμς: Τάκης Μπάρμπας

Φωτογραφία-προβολές: Κώστας Παπαντωνίου

Διεύθυνση Παραγωγής: Γιάννης Γκουντάρας

Παραγωγή: DameBlanche

GIG ΙΘΑΚΗ 2006

Σκηνοθεσία: Σοφία Καρακάντζα

Ερμηνεία: Χρύσα Καψούλη

Μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας

Didjeridu: Δαυίδ Οικονόμου

Φωτογραφία-προβολές: Κώστας Παπαντωνίου

Μετά τον «Oδυσσέα», που παρουσιάστηκε στο Κ.Θ.Β.Ε. στα πλαίσια του έργου «Ονείρου Οδύσσεια» (2004), ο Δημήτρης Δημητριάδης επανέρχεται με έναν καινούργιο μονόλογο-επίλογο, την «Iθάκη» (2006). Με αυτόν τον τρόπο δίνει και το τέλος της πλανώμενης αφήγησης του περιπλανώμενου «περφόρμερ –απατεωνίσκου» Oδυσσέα.
Η «Ιθάκη» του Δημήτρη Δημητριάδη προσωποποιείται και, αποκτώντας τη δύναμη του λόγου, διασχίζει ακράτητη τις συμβάσεις και τις προκαταλήψεις των μύθων. Εισβάλλει σαν πρόσωπο στην Ιστορία, ενώνοντας το «μυθικό» της βίωμα με το βίωμα χιλιάδων ανθρώπων που βρέθηκαν στην ίδια θέση. Γνωρίζει τον κοινό τόπο όλων των ανθρώπων, τον πόνο. Αναλαμβάνει να τον κουβαλήσει σαν διαμαρτυρία.
Η μοίρα του Οδυσσέα είναι να επιστρέφει, η μοίρα της Ιθάκης είναι χωρίς φωνή να περιμένει. Το τέλος της αναμονής, που πραγματεύεται το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, είναι στην ουσία η ερωτική ιστορία μιας γυναίκας που μπορεί να είναι μια κοινή θνητή, μια έκπτωτη βασίλισσα, το έδαφος της γης ή μια χώρα.

Ιθάκη του Δημήτρη Δημητριάδη

Σκηνοθεσία: Σοφία Καρακάντζα

Ερμηνεία: Χρύσα Καψούλη

Μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας

Εικαστικό Περιβάλλον: Μαρία Κονομή

Φωτογραφία-προβολές: Κώστας Παπαντωνίου

Διεύθυνση Παραγωγής: Γιάννης Γκουντάρας

Παραγωγή: DameBlanche

Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από την «DameBlanche» στα πλαίσια του έργου «Ονείρου Οδύσσεια», σε σκηνοθεσία της Χρύσας Καψούλη (Κ.Θ.Β.Ε. 2004). Ένας «Οδυσσέας» ανεστραμμένος, ένας ήρωας ανέτοιμος, μια επιστροφή ανέφικτη, ένας άνοστος νόστος. Ο Οδυσσέας ενδοβάλλει την Ιθάκη, γίνεται εκείνη αλλά δεν της επιτρέπει να πράξει το ίδιο. Επιστρέφει στη ζωή για να αφηγηθεί την ιστορία του, να κατανοήσει το πάθημά του, την εξάλειψή του από την αγαπημένη του, χώρα. Ένας μονόλογος, που αποτελεί το απόλυτα καθαρό θέατρο, προεκτείνοντας στα άκρα το λόγο, το βλέμμα και το σώμα του ηθοποιού, σε ένα ολοκληρωμένο δραματουργικό σύμπαν.
Τον «Όμηρο», που αποτελεί το τελευταίο μέρος της τριλογίας, ερμηνεύει ο ίδιος ο συγγραφέας, Δημήτρης Δημητριάδης, συνοδευόμενος μουσικά από τον Τηλέμαχο Μούσα.

Ιθάκη-Οδυσσέας-Όμηρος του Δημήτρη Δημητριάδη

Σκηνοθεσία: Σοφία Καρακάντζα

Ερμηνεία: Χρύσα Καψούλη

Μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας

Εικαστικό Περιβάλλον: Μαρία Κονομή

Φωτογραφία-προβολές: Κώστας Παπαντωνίου

Η εταιρεία επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού για τη θεατρική περίοδο 2006-2007.